Söyleşi,

Sara Gürbüz Özeren ile Hayallerimin Kanatları Üzerine Söyleşi

Sara Gürbüz Özeren ile Hayallerimin Kanatları Üzerine Söyleşi

Okurlarıma azim ve yeteneklerini geliştirme yollarını göstermeye çalıştım

Merhaba! Bize kısaca kendinizden bahseder misiniz? (Eğitim ve meslek hayatınız, okuduğunuz okullar, şu anki çalışmalarınızla ilgili olarak)

1975 yılında Öğretmen Okulundan mezun oldum. Sonradan ön lisans programını bitirdim. Uzun süre köy okullarında çalıştım. 42 yıl süren bir hizmetin ardından emekli oldum.

Şimdi torunlarımla vakit geçiriyorum. Onlardan artakalan zamanlarımda okuyorum ve yazmaya çalışıyorum. Yani öğretmen hiçbir zaman emekli olamıyor.

Hayallerimin Kanatları fikri nasıl ortaya çıktı? Konuya ilginiz ne zaman ve nasıl başladı?

Kayakta Türkiye şampiyonu olan öğrencilerim vardı. Ara sıra hafif sakatlıklar yaşıyorlardı. Evim de kayak merkezine bakıyor. İnsan o yüksek dağlara bakıp hızla kayanları görünce, neler olabileceğini düşünmeden edemiyor. Gelecek vadeden bir öğrencimiz Alpler’de kayakla yüksek atlamada kaza geçirdi, ayağını kırdı. Bir daha kaymadı. O zaman kitabı kurgulamıştım.

Bu seriyi oluştururken yararlandığınız bilgi kaynaklarınız nelerdir? Örneğin; kahramanımız Volkan’ın pek çok farklı alanda uğraşları, bu uğraşların kendine has özellikleri; ailesiyle birlikte farklı coğrafyalarda bulunuyor olması gibi konulara yer veriliyor. Bunları deneyimleme süreciniz hakkında bizi bilgilendirir misiniz?

Kitapları yazarken özellikle bir kaynaktan faydalanmadım. Volkan’ın gittiği yerleri ben de gezmiştim. Öğretmen olduğumu söylemiştim. Coğrafi bilgilerimin oluşu gayet normal. Keza spor konusu da öyle. Birçoğunu öğrencilik yıllarımda bizzat yapmıştım. Tamamen kültür birikimimle yazılan eserler olduğunu bilmenizi isterim.

Engelli olma konusu aslında oldukça hassas bir konu. Bu konunun sizi en çok etkileyen yanları nelerdir?

Engelli insanların yakınlarındaki çaba, azim, sabır, zorluklara göğüs germe becerisi beni daima etkilemiştir. Hiçbir şey dışarıdan görüldüğü gibi değil. Çok zor mesele… Zaman zaman engelli öğrencilerim oldu. Onlardan ziyade ailelerinin yükü taşıdığını gördüm. Allah kimseyi evladı ile sınamasın. O anne babalar birer kahraman.

Hayallerimin Kanatları serisi ile iletmek istediğiniz mesaj nedir?

Hepimiz birer engelli adayıyız. Yarın başımıza ne geleceğini bilmiyoruz. Volkan karakteriyle ben, okurlarıma azim ve yeteneklerini geliştirme yollarını göstermeye çalıştım. Gerçek hayatta bunun sayısız örneği var. Helen Keller’in hayatını okuduğumda insanın neler yapabileceğini görmüş, hayran olmuştum. Çocuklara, kalbimiz attığı sürece pes etmemeyi vermeye çalıştım diyebiliriz.

Mesajınızın toplumda nasıl bir yankı bulmasını ümit ediyorsunuz? Örneğin engelli çocuğu olan aileler çocuklarına nasıl yaklaşmalı? Ya da engelli çocuğu olan ailelere nasıl yaklaşılmalı?

Engelli çocuğu olanlara akıl vermek benim haddime düşmez. Onlar bu sınavın en başarılı olanlarıdır. Dışarıdan ahkâm kesmeye gerek yok. Biz onlara nasıl yaklaşalım derseniz, o başka. Bir kere acıyarak, tüh tüh, vah vah gibi karşımızdakini yaralayıcı tepkiler vermeyelim. Durum hakkında sorular sorup anne babanın yarasını deşmek bize düşmez. Her şey normalmiş gibi davranmak en güzeli bence. Unutmayalım ki böyle insanlar kırılgan olurlar. Bir de yaralarını biz deşmeyelim.

Hayallerimin Kanatları’na benzer içerikte yazmayı düşündüğünüz ya da henüz tasarı aşamasında olan farklı eserleriniz var mı? Varsa, onlarla ilgili kısaca bilgi verir misiniz?

Aynı konuda bir tasarım yok. Zaman ne gösterir bilemem. Elimde başka konularda çalışmalarım var. Kurguladığım ama yazmaya henüz fırsat bulamadıklarımı da hesaba katarsak, ileride okurlarımla yeni yeni kitaplarla bir araya geleceğiz.